Theatervoorstelling met als thema “Zwervelwind”
Kootwijk
De dichter Slauerhoff schreef Het Einde, een gedicht waarin rusteloosheid een grote rol speelt. Naar aanleiding van dit gedicht speelde EELT een voorstelling, waarin een zeemeerman wel houdt van zijn vrouw, maar het leven op het droge niet aankan. Nadat hij tòch heeft gekozen voor het burgerlijke bestaan , vlucht hij weer naar het water. Hier voelt hij zich ook wanhopig, waarna hij ongelukkig in het zand sterft. Zijn weduwe, die hem door de zee is achterna gespoed, plaatst bij zijn dode lichaam een houten tafel, bij wijze van zerk. Dit alles begeleid met het op muziek gezette gedicht van Slauerhoff.
Vroeger toen ‘k woonde diep in t land
Vrat mij onstilbaar wee
Zoals een gier de lever, want
Ik wist: geen streek geeft mij bestand
En ik zocht het ver op zee
Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op den oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen
Voel ik het trekken als een eb
Naar t verre, vaste bruine land
Nu weet ik: nergens vind ik vree
Op aarde niet en niet op zee
Pas aan die laatste smalle ree
Van hout in zand
“Poëtische producties over die dingen in het leven waarvan we 'eelt op onze ziel' krijgen of juist kwijtraken.”
